W okresie epidemii COVID-19 byliśmy zmuszeni radzić sobie bez częstych wizyt w biurze i załatwiać większość spraw z domu. Dotyczyło to również działań fundacji i stowarzyszeń, w tym działań obejmujących zarządzanie – pracę organów NGO.
16 maja 2022 roku sytuacja zmieniła się – rząd ogłosił koniec stanu epidemii i przejście w stan zagrożenia epidemicznego. Poniżej omawiamy przepisy okresowe, czyli takie, które działają w czasie epidemii i stanu zagrożenia, ale nie będą działać, kiedy epidemia lub stan zagrożenia zostaną odwołane.
Przepisy, które pojawiły się w pierwszym roku epidemii, opisują dwie możliwości:
Pierwsza możliwość dotyczy podejmowania uchwał w trybie obiegowym z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej. Oznacza to, że można podjąć decyzję, w ogóle nie organizując spotkania (nawet takiego w trybie online).
Druga możliwość to organizowanie spotkań online (np. walnego zebrania, posiedzenia komisji rewizyjnej, posiedzenia zarządu etc.), podczas których obradujemy i głosujemy.
Wprowadzenie tych przepisów rozwiało wątpliwości organizacji, których statuty nie zawierały żadnych regulacji w tym względzie (a takich było i prawdopodobnie nadal jest wiele). NGO-sy dzięki tym przepisom uzyskują pewność, że obrady i głosowania online są legalne.
Przepisy można stosować tylko w okresie epidemii i zagrożenia epidemicznego.
Jakie konsekwencje dla organizacji pozarządowych będzie miało ostateczne odwołanie stanu zagrożenia epidemicznego?
Przepisy o decyzjach i spotkaniach online przestaną obowiązywać. Sytuacja będzie zależna od nastawienia NGO i zapisów w statutach organizacji.
NGO-sy, dla których spotkania i decyzje online były przykrą koniecznością, a nie realną potrzebą, i które chcą się spotykać i podejmować decyzje „normalnie”, bez uciekania się do pośrednictwa internetu i technologii, nie powinny się przejmować. Organizowanie „zwykłych” spotkań będzie możliwe i niczym nieograniczone. Jeśli organizacja nie ma problemu z organizowaniem takich spotkań, nic nie musi robić, przyjmie koniec epidemii z radością i wróci do spotkań wyłącznie „twarzą w twarz”.
NGO-sy, które wcześniej (przed epidemią lub w jej trakcie) zapisały w swoich dokumentach wewnętrznych możliwość podejmowania decyzji i spotykania się online, tak naprawdę z opisanych przepisów nie korzystają. Korzystają z „onlajnów” na podstawie wewnętrznych regulacji i po zakończeniu epidemii, jeśli będzie to dla nich wygodne i będą tego potrzebować, nadal będą mogły to robić.
NGO-sy wykorzystujące epidemiczne przepisy o spotkaniach i decyzjach online, które w swoich statutach nie mają zapisanych tych możliwości, powinny zastanowić się nad zmianami. Jeśli spotkania i decyzje online są im potrzebne i przewidują, że będą chciały nadal pracować w ten sposób, również po zakończeniu epidemii, muszą zapisać to w swoich regulacjach wewnętrznych. Jeśli tego nie zrobią przed odwołaniem stanów (epidemii lub zagrożenia), omówione przepisy wygasną, a to w przypadku tych organizacji oznacza problem z decyzjami i spotkaniami online (takie decyzje i spotkania mogą zostać uznane za nieważne).
Przeczytaj więcej:
